Feeds:
Entradas
Comentarios

Posts Tagged ‘Bermeo’

Iniciamos el mes de diciembre. Entramos en la época en la que nuestros antepasados -al menos los que vivían en la costa y se dedicaban a la pesca-  incorporaban a sus embarcaciones los instrumentos necesarios para atacar y, si la suerte les era propicia, capturar los balénidos que avistaban en el Cantábrico. En la tecnificada y urbanizada sociedad moderna, los condicionantes de la naturaleza -el cambio de estación, las evoluciones del clima o el estado de la mar- apenas alteran la vida cotidiana de la mayoría de nosotros. En la mayoría de los casos, no pasan de constituir un pretexto, muy socorrido por cierto, para entablar conversación con los desconocidos que encontramos en el ascensor. Sólo cuando la naturaleza se hace notar de modo excepcional -a través de tsunamis, huracanes, terremotos o similares- rompemos nuestra indiferente rutina gris para abrir los ojos a nuestro entorno prestar a estos fenómenos naturales la atención que merecen.

Pero no hace aún demasiado tiempo, el grueso de la sociedad -incluso aquí, en Europa- vivía de la agricultura, de la ganadería, del pastoreo o de la pesca. O de actividades profesionales relacionadas con el sector primario. Y se pasaba el día pendiente del tiempo y de las estaciones. Para ellos, las evoluciones del clima y el tránsito estacional constituían acontecimientos e  hitos decisivos de su decurso vital.

Para los pescadores de nuestras costas, el día Santa Catalina, a finales de noviembre, daba comienzo una costera, la del besugo -«Santa Katalina noiz da beseuterako goiz da» reza el refrán-, que se prolongaba, aproximadamente, hasta el día de San Blas,  en el mes de febrero. Ese era, también, por otra parte, el período de tiempo en el que más intensidad adquiría la presencia de balénidos en nuestras costas. Toda una oportunidad, porque tanto el besugo como la ballena reportaban, cuando el estado de la mar permitía salir a pescar y la temporada era buena, notables recursos a las comunidades pesqueras del Cantábrico.

(más…)

Read Full Post »

Joan den asteburuan, Santos Fradua Araukua itsasgudari ohia hil zitzaigun. Bermeotarra zen Santos. Gure herria barru-barrutik sentitzen duten horietakoa. Eta abertzalea, jakina. Abertzale sutsua. Goitik eta beherako abertzalea. Oso gaztea zelarik -hamasei urte bakarrik zituen guda zibila hasi zenean- Agirreren Jaurlaritzak gerratearen ezbeharrei aurre egiteko antolatu zuen Itsas Guda Zerbitzura aurkeztu zen borondatez. Une hartan, EAJ eta ELAko bazkidea zen dagoeneko. Iparreko Izarra izeneko ontzian -Bouan- bete zuen zerbitzua, euskal itsasertzea babesten eta jende xehea portu batetik bestera eramaten zuten ontziei laguntza eta babesa ematen.

Santos Fraduaren argazkia, hamasei urterekin itsasgudari egin zenean

  (más…)

Read Full Post »

EAJ-PNV Euskadiren AldeAitortu beharra dut: hunkitu egin nintzen. Ekitaldia etxean, Bermion, beti da berezia.  Eta atzo, barruraino sartu zitzaidan nire lagun eta familiakoak bertan ikustea, aita eta ama ikurrinez eta lagun eta alderdikidez jositako harmailetan ikustea. Hunkitu egin ninduten  nire tokitik entzun  nituen “ aupa Josu” eta adorea emateko hitz horiek guztiek, txalo-zaparradek eta  ikusten zen maitasunak eta ilusioak. Komunikabideek   estutu egiten dute eta ahozko adierazpenak eskatzen dizkidate , baina nik hala egin nahi izan nuen, bermiotarrez, beraiekin kalean egiten dudan moduan. Iñigok ere esan zuen ; gu gardenak gara, hemen ez dago gezurretarako lekurik. Aita eta ama, gaztaroko lagunak…. Eurek jakin badakite egia esaten ote dudan. Ez nuen itxurakeriarako aukerarik. Eta nire hizkuntza, etxean nagoenean erabiltzen dudan hizkuntza, horixe da. Ez euskara batua ez gaztelania: bermiotarra. Hala egin nuen beraientzat, babesa eskaintzera hurbildu ziren  Bermio, Gernika,Mundakako lagunei zor nien.

Asteburuek- hauteskunde kanpainakoak izanda ere- beste denbora bat daramate, erlaxatuagoa da dena,eta gauzak beste gogo lasaiago batekin hartzen dira. Eta, ez naiz pilotalekuko mitinaz ari, ez; aurreko batean ere esan nizuen, urdaileko zirrara hori sentitzen dudala ekitaldia dugun guztietan, baina atzokoa itzela izan zen. Benetan ekitaldi hunkigarria. Dena dela, asteburuotan agenda apurtxo bat erlaxatzen da eta une lasaiak be ematen dizkizu. Goizean, aurreko egunotan baino denboratxo luzeagoa hartu dut ohean geratzeko; larunbateko txirringa kontuarekin egina nuen asteburuko kirol-kupoa. Eta mitinaren ostean, Bilbora bazkaltzera itzultzea pentsatu nuen arren, goiza Bermeon amaitzeko kapritxoa hartu nuen eta lagunekin egon nintzen “ pote” batzuk hartzen. Gainera, San Martin Ferixa ospatzen zen eta izan dugun aro onaz gain, giro paregabea eskaini digu .

Arratsaldean bai, arratsaldean Bilbora itzuli gara. Igone emaztearekin itzuli naiz eta Miribillara eraman nau nire zaletasunaz gozatzera. Maite dut pilota-jokoa;eta orain,  Bilbon dugun Bizkaia pilota lekuarekin, zorionekoak gara zaletu guztiok. Giro bikaina zegoen  eta pilota lekua gainezka. Eta kantxan, Barriola eta Olaizola II.a, beti bezala, itzelak biak. Penagarria den arren, jokoa da eta bat baino ezin da garaile izan. Azkenean Aimar izango da Martinez Irujoren kontrako finalean. Partida eder hori ikusteko irrikan nago….

Eta ohera laster, gaur egun borobila dudalako: elkarrizketak hainbat komunikabiderekin eta ekitaldia Moyuan, ibilaldia Amorebietan, Gasteizen…

Bihar kontatuko dizuet!

Se lo confieso: me emocioné. Celebrar un acto electoral en casa, en mi casa, Bermeo, tiene siempre un sabor especial. Y ayer me llegó muy dentro ver a todos mis amigos, mi familia, aita y ama, mirándome desde las gradas, atestadas de ikurriñas y compañeros. Me emocionaron los «aupa Josu!» que escuché desde el atril, los aplausos, el cariño y la ilusión que se veía en las caras de todos los amigos que nos acompañaron. Los medios de comunicación aprietan y piden su correspondiente cuota de cortes de voz pero yo lo quise hacer así, en bermeano, como cuando hablo con ellos enla calle. Lodijo Iñigo también desde la tribuna; somos transparentes, aquí no hay espacio para las mentiras. Aita y ama, los amigos con los que he crecido… Ellos saben, con solo mirarme, si digo la verdad o no. No podía fingir. Y mi lengua, mi euskera cuando estoy en casa, es así. Ni euskara batua ni castellano; bermeano. Y así hablé para ellos; se lo debía a la gente de Bermeo, de Gernika, de Mundaka, que se acercaron para mostranos su apoyo.

Los fines de semana, aunque sean en plena campaña electoral, tienen otro tempo, más relajado, que invita a tomarse las cosas con un ánimo más relajado. Y no me refiero al mitin en el frontón, no; si ya les dije que siempre siento ese hormigueo en el estómago antes de un acto, lo de ayer lo superó con creces. Era un acto muy especial para mí. Pero, les decía, los fines de semana la agenda siempre se relaja algo más y permite más momentos distendidos. Ya por la mañana, he dejado que se me pegaran las sábanas un poco más de costumbre; con las pedaladas del sábado ya había cumplido el cupo deportivo. Y después del mitin, y aunque pensaba volverme a Bilbao a comer, me di el capricho de terminar la mañana en Bermeo, tomando unos potes con todos mis amigos. Se celebraba, además, feria de San Martín, lo que, unido al buen tiempo que todavía disfrutamos, ha hecho que el ambiente fuera inmejorable.

Por la tarde, eso sí, hemos regresado a Bilbao. He vuelto con mi mujer, Igone, que me ha acercado hasta Miribilla, a disfrutar de otra de mis aficiones. Me encanta la pelota y ahora, con este magnífico frontón de Bizkaia, los aficionados estamos de enhorabuena. Estupendo ambiente en un frontón en el que no cabía un alfiler. Y, sobre la cancha, Barriola y Olaizola II, como siempre, insuperables. Una pena que solo pudiera quedar uno. Y finalmente será Aimar quien se juegue la final con Martínez de Irujo. Estoy ya impaciente por que llegue ese gran partido…

Y a la cama pronto, que hoy me esperaba un día intenso: entrevistas con varios medios de comunicación, un acto en Moyúa, paseo en Amorebieta, Gasteiz… ¡Mañana les cuento!

Read Full Post »

Ordu erdi eskasa izan zen, baina atzokoan Bilbo berriaren inguruan, arineketa alditxoa egiteko aukera egokitu zitzaidan. Agian ez nintzen aurreko egunetan bezain goizetik ibili, eta egunak hasieran atertu zuenez, korrika egiteko deportibak jantzi eta arrapaladan hasi nintzen.

Hiria goitik behera aldatu da Deustuko Unibertsitatean zuzenbidea ikastera etorri nintzeneko garaietatik. Hirurogeita hamargarren hamarkada zen hura. Bermeotik irteten nintzen lehen aldia zen eta hiri zahar eta grisa aurkitu nuen. Inolako zerikusirik gaur dugun hiriarekin, itsasadarrarekin integratua, modernoa eta ikusgarria. Eraberritze eredua izan da eta hainbaten lanaren fruitu, bereziki Ibon Areso eta Iñaki Azkuna.

Kanpaina aldiko igandeak izan ohi dira besteak baino lasaiagoak. Apurtxo bat beranduago jagiteaz gain, familiarekin bazkaltzeko parada ere eskaini zitzaidan. Hautagaiek egunotan gutxitan goza dezakegun luxua. Zorionekoa naiz, emazteak eta seme biek ezer leporatzen ez didatelako. Zorionekoa benetan, beraiengandik ulermena eta aurpegi onak baino ez ditudalako jasotzen.

15:15ean iritsi nintzen etxera Donostiarako joan etorria bost ordutan  eta euriteagatik eta lanengatik arriskutsu jarri zen A-8 autopistan egin ostean.

Donostiar kideak izan nituen ondoan Kursaalen eman genuen mitinean. Kubo txikia aurpegi ezagunez beteta zegoen, baina guztien gainetik batek harritu ninduen  gehien. Antonio Basagoiti ikusi nuen Kursaaleko aparkalekutik irten ginenean. Gure ekitaldira gonbidatzekotan egon nintzen, baina berak ere zeozer izango zuela suposatu nuen.

Hamaikak aldera heldu nintzen, mitina baino ordu bete lehenago. Hiru hautagaiok kanpainako taldearekiko bilera genuen  momentuko gertakariak baloratzeko eta zuzenketen bat egiteko. Bertan zeuden Arantxa Tapia eta Emilio Olabarria. Eta kanpaina, maratoia modukoa den arren, Arantxaren aurpegia ez du nekeak zimurtzen. Bizitasuna antzeman nion, eder ikusi nuen jaka marroiaz jantzita.

Zaintza partekatuaren alde egiten duten guraso taldearekin izan ondoren, eta alde zaharrean nahiko nituzkeenak hartu gabe, etxerako bidea hartu nuen.

Arratsaldea futbol partidak osatu zuen. Eta goitik beherako zurigorri birekin egon nintzen:Josune Ariztondoeta Pedro Azpiazu. Athletic zalea da eta eserlekua ere badu San Mamesen. Lagun artean Peter deitzen diogun honek  bere  barruko suari eutsi behar izan zion palkoan.

Berdinketa lortu zuen Athleticek Guardiolaren talde bikainaren kontra. Gauza handiak lortuko dituzte lehoiek. Horretarako denbora badute: liga, kanpaina bezain luzea da.

Solo fue media hora, pero ayer sí pude darme una carrera a trote rápido por el nuevo Bilbao. No madrugué tanto como los días anteriores y la lluvia a primera hora nos dio una cierta tregua así que aproveché para calzarme las playeras de correr.

No queda rastro de aquella vieja ciudad a la que llegué en los setenta para estudiar derecho en la Universidad de Deusto. Era la primera vez que salía de Bermeo y me encontré con una ciudad vetusta, gris, casi en  decadencia. Nada que ver con la urbe por la que corro ahora, integrada en la ría, moderna y vistosa. Un ejemplo de reconversión y regeneración urbanística fruto del trabajo conjunto de muchos pero en especial de capitanes visionarios como Ibon Areso e Iñaki Azkuna.

Las dominicales en campaña suelen ser jornadas mucho más tranquilas que las demás. Tanto que además  de levantarme más tarde de lo normal, conseguí llegar a casa a tiempo para comer con mi familia. Todo un lujo que los candidatos no podemos darnos en estas fechas. Tengo suerte, mi mujer y mis dos hijos no me lo reprochan. Solo obtengo de ellos comprensión y esperas siempre con la sonrisa puesta. Soy afortunada.

Llegué a casa a las 15.15 horas tras una mañana  de ida y vuelta a Donostia en tan solo cinco horas y por una peligrosa A-8 en obras y anegada en algunos puntos.

Estuve acompañando a mis compañeros gipuzkoanos en un mitín en el Kursaal. El cubo pequeño estaba repleto de caras conocidas pero hubo una que me sorprendió más que otras. La de Antonio Basagoiti.Sí, sí, me encontré con él de frente cuando salimos del aparcamiento del Kursaal. Estuve a punto de invitarle a unirse a nuestro acto pero imaginé que él tendría uno propio.

Llegué sobre las once, una hora antes del mitin. Los tres candidatos teníamos una  reunión con el equipo de campaña para valorar y corregir desviaciones.  Allí estaban Arantxa Tapia y Emilio Olabarria. Y, aunque la campaña es como una maratón, la cara de Arantxa no parece fruncirse con el cansancio. Rebosaba vitalidad, la encontré especialmente guapa vestida con una chaqueta marrón tostado.

Después de atender a un grupo de padres que abogan por la custodia compartida y sin el tiempo que me hubiera gustado para un avituallamiento en la parte vieja,  emprendí el regreso a casa.

La tarde se completó con fútbol. Y con dos rojiblancos hasta la médula: Josune Ariztondo y Pedro Azpiazu. Forofo y con localidad en San Mamés, Peter , como le llamamos en la distancia corta, tuvo que contenerse en el palco.

Empató nuestro Athletic frente al equipazo de Guardiola. Llegarán lejos los leones, no tengo dudas. Tienen tiempo:  la carrera liguera es larga como la campaña.

Read Full Post »

1.- Herritarren parte hartzea Antzinako Erregimeneko udaletan

Herritarren parte hartzeaz eta erakundeen gardentasunaz hain ugari eta oparo berba egiten den sasoi hauetan, interesgarritzat jo dut Antzinako Erregimeneko Bermeon -XVIII mendearen amaierarainokoan, alegia- herritarrek udalerriaren gobernuan parte hartzeko aukerarik zeukaten aztertzea eta, bere kasuan, erantzuna baiezkoa izatekotan, parte hartze hori zenbaterainokoa zen neurtu eta ikustea.

Sasoi haietako euskal udalerririk gehienetan bi organo mota zeuden -Alkateaz gain, jakina- lekuan lekuko gobernuaz arduratzeko: kontseilu irekia edo herritarren batzar nagusia, eta kontseilu hertsia. Bermeo ez zen horretan salbuespena. Gure herrian ere, udalaren organigramak, kontseilu irekia eta hertsia aurrikusten zituen.

Zertan esanik ez dago herritarren parte hartzea, kontseilu irekian gauzatzen zela batik bat. Bestea, kontseilu hertsia, organo mugatua eta itxia baitzen kasurik gehienetan; herriarren bizkarretik eta hauek ezertarako parte hartu barik osatzen zen organoa. Bermeon, esate baterako, eta zehaztasunak zehaztasun, agintaldia amaitu ostean kontseilua uzten zutenen esku zegoen euren ordez kontseilu berria osatuko zutenak aukeratzea. Gure herrian, bada, kooptazio sistema bat zegoen indarrean puntu honetan; kontseilariek eurek aukeratzen zituzten, agintaldia amaitzerakoan, euren ordez udal-gobernuaz arduratuko ziren kontseilari berriak.

Herritarren parte hartzeari buruz berba egiteko, beraz, kontseilu irekiari begiratu behar diogu.

(más…)

Read Full Post »

En la plataforma «Gaviota»

No he olvidado todavía el revuelo que provocó en Bermeo la noticia de que, a menos de diez kilómetros de su línea costera, en pleno mar Cantábrico, se había descubierto un yacimiento de gas natural. Han transcurrido ya treinta años desde entonces. Acabábamos de inaugurar los años ochenta del siglo XX. Y mientras los más viejos del lugar se mostraban escépticos ante la buena nueva, más de un joven dio rienda suelta a su imaginación y se prefiguró -permítaseme la exageración- reencarnando la fulgurante experiencia a la que Rock Hudson y Elizabeth Taylor dieron vida en la película Gigante. La crisis del petróleo, en la década anterior, ya nos había enseñado que, aunque las riquezas nunca se reparten de modo equitativo, el descubrimiento de un yacimiento de combustible fósil suele producir efectos positivos en el desarrollo económico del entorno. No había más que mirar a los países del Golfo y a la milagrosa transformación que el oro negro había operado en sus niveles de vida.

Junto a Anasagasti, Azpiazu y Olabarria, a bordo de la plataforma

 

Las cosas, en la realidad, discurrieron por cauces muy diferentes a los que imaginaron los más optimistas, pero la presencia de Enagas entre loa patrocinadores de la trainera de Bermeo-Urdaibai, pone de manifiesto que la existencia de recursos naturales nunca es algo irrelevante para los municipios en cuyo territorio afloran.

(más…)

Read Full Post »

EAJ-ren Bermeoko zerrenda kudeatzen ibili direnek argi euki dute hasiera-hasieratik, hauteskunde hauetako kanpaina mitin eta guzti egin behar zela. Sasoi batean ez zegoen mitinik gabeko kanpainarik. Azken urteotan, ordea, nabarmen aldatu dira ohiturak eta zuzeneko mitinen bidez barik, hedabideen bitartez antolatu ohi da alderdi politikoen eta hautagaien komunikazioa. Are gehiago, irrati, telebista eta egunkarien indarra ikusita, alferreko ahalegintzat hartu izan du batek baino gehiagok mitinarena. Antolaketa-esfortzu izugarria eskatzen du, oro har, eta salbuespenak salbuespen, emaitza urriak baino eskasagoak eskuratzeko. «Oraindik ere mitinak antolatzen badira» aitortu zidan behin batean kontu horietan jakintsua eta oso ibilia den batek, «ez da hautagaien eta boto-emaileen arteko komunikazio ahalbideratzeko, komunikabideetan agertzeko baino; eta komunikabideak medio, jakina, mezua gizarte osoari helarazteko.

Bermeoko EAJren hautagaiok, alkateari babesa ematen

Ez zaie arrazoirik falta horrela pentsatzen dutenei. Baina hori bezain egi borobila da mitinak -gizakien arteko zuzeneko harremanak azken batean- ematen duen berotasuna ezin dezakeela inongo telebista edo egunkaririk ordezkatu. Informatu -ala desinfomatu baten baino gehiagotan- bai; erraz egin dezakete hori komunikabideek. Baina politikaren sentimenduak behar duen giza-berotasuna, urrundik ere ezin dezake bideratu pantaila hotzak edota paper-orri inprimatuak.

(más…)

Read Full Post »

Gaur arratsaldean, mitina daukagu Bermeoko frontoian. Hori dela eta Iñaki Anasagastik argazki bat atera deust bere agortuezineko artxibo marduletik. Orain 33 urte, leku berean, frontoian, EAJ-k ospatu zuen mitin bateko irudia ikusten da bertan. Konstituzioaren erreferendumaren aurreko kanpainan ateratako argazkia da itxura guztien arabera. Horman zintzilik ikusten diren paperek «abstentzioa» eskatzen baitie botoemaileei. Beraz, 1978ko abenduan, ateratako argazkia da, gogoratzen ez duenarentzat. Esan bezala, laster beteko dira 33 urte. 

Ikusten denez, Anton Ormaza dago tribunatik berbetan. Eta mahaian, jesarrita, sasoiko beste jelkide batzuk. Gillermo Elgezabal –Ginbo- ikusten da eskuman. Bere ondoan, Iñigo Agirre diputatua. Eta erdi-erdian, Amaya Gaztelu.

Sasoi hartan, sinbologia argia erabili ohi zen, ekitaldi politikoen bukaeran kanta abertzaleak –Eusko gudariak gara, Aupa gizona jeiki mutil, eta horrelakoak- abesten zirenean. Ezkerreko jendeak ukabila jasotzen zuen eta ikurriñaren ondoan, bandera gorria erakustea zuen gustoko. Gorria baino, sobietarra: mailu, zerra eta guztiarekin. Berlingo arresia erori gabe zegoen oraindik eta, gezurra dirudien arren, asko ziren, alde honetan, beste aldekoen bizimodu goxoaz, eredukorraz, eta justiziaz beteaz hitz egiten zigutenak. Jelkideek, berriz, ikurriña eramaten zuten -ikurriña bakarrik; inola ere ez bandera gorririk- eta beso jasotzen zutenean, ez zen ukabila erakusteko, erdiko eta zuzeneko atzekin irabazpenaren V-a egiteko baino. «Irabaziko dugu» adierazi nahi zuen keinu horrek. «La V de la victoria» deitzen genion.

Asko aldatu dira gauzak harrez gero. Argazkian agertzen diren batzuk -Anton Ormaza eta Ginbo, esate baterako- joan zitzaizkigun betiko. Baina ideia eta baloreak ez dira hain erraz aldatzen. Eta hortxe dirau Amaya Gaztelu, 33 urte geroago, betiko pentsamolde eta printzipioekin. Lehen bezala, orain ere Euskadi askea gizon eta emakume askeez bakar-bakarrik osatu daitekeela aldarrikatzen du. Eta lehen bezala, gaur egunean, badaki jakin, balore horiek nekez defendatu daitezkeela ukabilaren sinboloak berarekin dakarrenarekin.

Kontua da, argazkiko mitin hartan V-a modurik sutsuenean erakusten ibili zen  bat  baino gehiago, ukabildunekin nahastuta -ala euren menpean?- agertzen zaigula gaur egunean.

Read Full Post »

Larunbat goizean Sabin Etxean antolatu zen ekitaldian egon nintzen. Goizeko euripean heldu nintzen Albiako lorategien ingurura. EAJ-ko blogariok ekitaldi erakargarri batera deituta geunden bertan. Komunikabideen, ikusentzuezkoen eta sarearen teknologien munduan dabiltzanentzat ekitaldi interesgarria zen. Minutu bateko bideoan zer esan edota erakus daiteke Euskadiri buruz? Bideo lehiaketa bat antolatuta zegoen lelo horrekin. Eta lehiaketaren sariak banatzekoak ziren Iñaki Azkuna eta Jose Luis Bilbao. Bilbo 360º izenburuko batek irabazi zuen saria. Bilboko auzo eta lekurik nabarmenetatik buelta osoa ematen zuen ganberak, leku bakoitzean buelta osoa ematen zuen neska gazte baten eskutik. Biak ere, ganberak eta neskak, 360º emanez.

Izakun eta biok, arrantzale izandakoak arrantzaleen kultura tradizionala erakusten den lekuan.

Gero, jakina, Bermeora abiatu nintzen, arrain azokaren jaira. Hain da ugaria bertan batzen den jendea eta sutsua jendetza horrek agertzen duen jairako gogoa, Bermeon, udaberriko arrantzale eguna deitzen diote askok Arrain azokako larunbatari. Aurten ere horrela izan da, jakina. Bokarta zenbat gura jateko aukera izan dugu -XVII edizio hau bokartari eskainia zen- eta nahi izan duenak, gaueko orduak arte txokoan zein tabernatan lagunarteko giroan igaroteko aukera ederra izan du. Beti da gauza goxoa, udaberrian, udako zurrunbiloa hasi baino lehen, aspaldiko lagun eta adiskideekin topo egitea, batak bestearen berri jakiteko. Hauteskundeei buruz galdezka izan ditut asko eta asko. Modako gaia, noski. Alboratu ezina. Alexander Latxaga Aralar-ek Bermeoko alkaterako aurkezten duen hautagaia ere hantxe zebilen, batera eta bestera zebilen jendetzaren artean, lekutxoa zabaldu nahian. Igandeko hauteskundeetan gertatuko zaionaren metafora. Madriletik nola gabiltzan ere galdetu didate beste batzuk. Betikoa. Ondo. Gu beti ondo. Hain ondo ez gabiltzanean ere, beti ondo. Aurten 51 urte betetzen dugunon jaia ekainaren 4an izango dela esan didate. Ea joango ote naizen. Ikusiko dugu…

Txokoan bazkaldu, telebistan Olaizola eta Iruxoren -ez oruxo gure arteko batek esaten zuenez- pilota partidua ikusi, kanta batzuk abestu, jai egunetan ohikoa denez egungo egoerari buruzko elkarrizketa dramatikoetan murgildu -horrelakoak ere parte bat izan dugu oraingoan- eta etxera.

Read Full Post »

La campaña electoral ha cruzado ya el ecuador. A algunos, la semana transcurrida desde el día en que se dio el pistoletazo de salida, les parece una inmensidad. Y no hablo tan sólo del sufrido ciudadano. “Las campañas siempre se les hacen largas a los candidatos”, me confesaba esta mañana un aspirante a alcalde que concurre a estos comicios al frente de una lista. “A mí -añadía, abrumado- se me hacen eternas; auténticamente interminables”.

Zeberioko jeltzaleekin batzokiaren aurrean

Pero como la cosa va por barrios, a otros, todo el tiempo del que pudieran disponer les parecería insuficiente. Y no me refiero en exclusiva a las firmas de publicidad que facturan a los partidos políticos por días. “Es que una campaña tan corta –me comentaba al mediodía otro candidato- no te da margen para llegar con el programa a todos los votantes”. Su angustia, según se ve, no emanaba, como en el caso anterior, del horror al vacío, sino del pánico a la campana. Del miedo a llegar a la meta sin haber cumplido con la agenda trazada.

Como se ve, en esto de las campañas electorales hay opiniones y vivencias para todos los gustos. Como en botica.

Mi primer acto de campaña tuvo lugar el pasado viernes en Zeberio. Por la mañana, me reuní, en Donostia, con los responsables de una importante empresa vasca del ámbito agroalimentario. Como siempre, salí deslumbrado del esfuerzo que desarrollan algunos de nuestros hombres de empresa por innovar, crear nuevos productos, afrontar con tensión los retos del mercado, abrirse paso en la vorágine competitiva, generar riqueza, mantener los puestos de trabajo y retener en Euskadi los centros de decisión, elevando a lo más alto del mástil el pabellón vasco. Por la tarde estaba citado en Zeberio, por lo que, inmediatamente después de comer, puse rumbo de nuevo hacia tierras vizcaínas.

(más…)

Read Full Post »

« Newer Posts - Older Posts »