Feeds:
Entradas
Comentarios

Archive for the ‘Personal’ Category

Agur, 2012

Me resultaría imposible condensar en un solo post todos los acontecimientos políticamente relevantes en los que me he visto involucrado desde que publiqué la última entrada, el día siete de diciembre del año en curso. Afortunadamente, su notoriedad pública me exime del deber de explicar a los seguidores del blog por qué me he mantenido en silencio desde entonces. La caótica vorágine reuniones, encuentros y entrevistas de todo pelaje en la que me he visto sumido en las últimas semanas, me han impedido dedicar a este foro el tiempo y la atención que hubiera deseado.

IMGP5126 copia

En cuestión de días, mi circunstancia personal ha cambiado ostensiblemente: he renunciado al escaño que ocupaba en el Congreso de los diputados, para pasar a formar parte del Gobierno vasco, como consejero de Administración Pública y Justicia y portavoz. Todo ha cambiado en mi vida cotidiana. Los lugares de trabajo, las relaciones cotidianas, los quehaceres, las responsabilidades y, por supuesto, las condiciones de la comunicación con los ciudadanos. De ahí que, entre otras cosas, esté reconsiderando seriamente el mantenimiento de esta bitácora. No he tomado una decisión definitiva sobre el asunto, pero me parece evidente que un consejero del Gobierno vasco -y por añadidura, portavoz del Ejecutivo- ha de hacer uso de plataformas y registros comunicativos distintos a los de un parlamentario. Esa es, al menos, mi percepción.

Ez dut erabat bazterrean uzten blog-arekin jarraitzeko aukera. Baina horrela egitekotan, gauza guztiz ezberdin batekin jarraituko nuke. Baten batek esan dit, bihotzez eskertuko lukeela Bermeoko abertzale historikoen zerrendarekin jarraituko banu. Ez da ideia txarra. Beste norbaitek sugeritu dit mezu politikoen ordez -horiek soberan ere aireratuko ditut eta Eusko Jaurlaritzaren bozemaile gisa- hausnarketa eta bizikizun pertsonalak jaso ditzakedala. Pentsatuko dut. Eta ingurukoen aholkua entzun ondoren, erabakiko dut nola jokatu. Pena ematen baitit, bene-benetan, ia bost urtetan zehar zintzo-zintzo elikatu dudan seme kuttun hau betirako zokoratzea.

En cualquier caso, como se me ha echado encima el fin de año, no quería dejar de cumplir con el rito social de despedir 2012 -con la imagen gráfica de un bello ocaso obtenida ayer mismo en la costa bizkaina- y desear a los lectores un feliz 2013. Hala bedi

Read Full Post »

Durante los últimos años, la Asociación de Periodistas Parlamentarios viene promoviendo una interesante iniciativa: un concurso de relatos en el que pueden participar, con textos escritos que «habrán de estar relacionados con la actividad parlamentaria, tanto estatal como autonómica», todas las personas que directa o indirectamente mantienen relación con las Cortes Generales, periodistas, diputados, senadores y personal dependiente de las cámaras. El premio cumple este año su sexta edición.

Fotografía titulada «La penúltima llamada»,que ha sido galardonada con el accesit del Premio Imagen del Parlamento en su edición de este año. Su autor es el informador gráfico Eduardo Parra,

Pero junto a él ha tomado cuerpo el Premio Imagen del Parlamento: un concurso de fotografía abierto a «los informadores gráficos acreditados» en cualquiera de las dos cámaras, cuyas obras habrán de reflejar la actividad parlamentaria del último año en las Cortes Generales.

Hoy me hago eco del Premio porque, el accesit correspondiente al Premio Imagen del Parlamento, que ha recaído en informador gráfico Eduardo Parra, se ha adjudicado a una imagen fotográfica, que lleva por título «La penúltima llamada» y en la que figura el titular y único trabajador de este post -es decir, yo mismo- teléfono móvil en ristre, hablando, vaya usted a saber con quién, mientras mira al exterior, a través de una ventana por la que entra un haz de luz que dota a la estancia de una iluminación repleta de matices y contrastes. No está posando, me consta. La fotografía no estaba concertada. La imagen se captó espontáneamente. El diputado hablaba por teléfono y el fotógrafo, que pasaba por allí, advirtió que la imagen ofrecía un interesante juego de luces, sombras y reflejos y se dispuso a inmortalizarla.

La entrega de los galardones se produjo ayer, y el acto me proporcionó la oportunidad de conocer personalmente al autor de la imagen. Tampoco él recordaba con exactitud el día, la hora y las demás circunstancias que rodearon a la obtención de la fotografía. En cualquier caso, ahí está el resultado de su trabajo. Zorionak, Edu.

Read Full Post »

Urte bi igaro dira dagoeneko, San Juan egunez, Gaztelugatxeko aitzaren tontorrean eguna argitzen ikusi eta horri buruzko kronika txiki bat idatzi nuenetik (Ikus, «Udako eguzki-aroan», blog honetan, 2010eko ekainaren 24an argitaratua). Ihaz ez nuen esperientzia zoragarri hori bizitzeko aukera. Politikariaren lana kapritxosoa da oso, eta nekez kudeatu ahal izaten dugu agenda norberaren gustora. Aurten, ordea, igandez etorri zaigu kristau-tradizioan udako solstizioa ospatzeko aukeratuta dagoen San Juan eguna, eta ez dut parada hori aprobetxatu gabe utzi nahi izan.

Gaur goizaldean, Gaztelugatxeko San Juanen ateratako argazkia

Aurrekoan ere azaldu nuen azaldu, San Juan eguneko argi-egitea Gaztelugatxen bizi izateak zernolako magia daukan. Oraindik ere gauaren iluntasunak inguruabar guztiak estaltzen dituenean, eleizara heldutakoek jotzen dituzten kanpak entzuten dira, han eta hemen, bazter guztietatik giro misteriotsua zabalduz. Bermeotik oinez datozen erromes eta ibiltariak berbetan etorri ohi dira; kemena eta umorea hedatzen. Gau-pasatik zuzenean datozen gazteak ere zarata indartsua ekarri ohi dute. Elkarri agurra ematen dioten ahotsak entzun ohi dura noiz gura: aurten be ez dozue hutsik egin eh?; zu be bai?; hemen, aita-semeok! zelan animatu zarie ba? Datorren urtien be etorteko adorie euki deigula!

(más…)

Read Full Post »

Un amigo me envía por correo electrónico el link de contacto a una cuenta de twitter creada a nombre de Josu Elkolega y adornada con una fotografía de la última campaña electoral, en la que se me ve a mí, en primera plana, posando con los brazos cruzados y se divisan al fondo el puente de Zubizuri y las torres de Isozaki. 

Escultura erigida en honor a la Memoria (Artxanda)

En una película del director catalán Jaume Collet-Serra titulada Sin identidad -la versión original, en inglés, lleva por titulo Unkonwn-, el protagonista, Martin Harris -genialmente representado por el autor Liam Neeson- despierta en un hospital de Berlín, tras sufrir un accidente de tráfico que le ha mentenido en coma durante varios días y descubre con estupor que otro hombre ha usurpado su personalidad. El embaucador ocupa la habituación reservada a su nombre en el hotel y exhibe sin rubor un pasaporte en el que se incluyen todos sus datos personales. Pero las indagaciones posteriores arrojan un resultado más inquietante aún: la ficha académica de la Universidad americana en la que Martin Harris desarrolla sus investigaciones  incluye una fotografía del impostor y hasta su misma esposa reconoce como marido al farsante.

(más…)

Read Full Post »

Duela hila bete batzuk, Erkoreka abizena daramagun gizaki guztion jatorri-lekura egin nuen ostera baten berri eman nuen blog honetan (ikus «Jatorriko lekuak bisitatzen«, aurtengo apirilaren 22an argitaratutakoa). Nire arbasoak ere, jakina, inguru horretan izan zuten sorburua. Jata mendiaren hegoaldean. Birraitona, Rafael Erkoreka Andikoetxea, Larraurin jaio zen 1874an. Eta oraindik gaztea zela, Sollube mendiaren bestaldera etorri zen baserriak eskaintzen ziona baino bizimodu erosoagoaren bila. Gurasoak ere -Francisco Erkoreka Sustatxa eta Maria Antonia Andikoetxea Solondueta- berarekin ekarri zituen Bermeora, herri honetan hil baitziren 1904ko urtarrilean eta 1914ko ekainean. Bermeon, upelgintzan jardun zen Rafael bere bizitza osoan. Paper ofizialetan, «barrilero» eta «cubero» bezala agertzen zaigu.

Sanjoaldeko "Erkoreka" baserria. Atzean, "Akatz" ugartea

Rafaelen aurrekoak, gure familiaren asaba zaharrak, Jataren magal horretan bizi izan ziren belaunaldiz belaunaldi. Nire azterketa genealogikoen arabera, San Juan Erkoreka Barandika da Larrauriko sakramentu-liburuetan agertzen den leinuko zaharrena. XVII eta XVIII mendeen artean bizi izan zen. Francisca Billabasorekin ezkondu zen eta lau seme-alaba izan zituen berarekin: San Juan, Martín, Nikolas eta Manuela. Hil zenean, «Barandica de arriba» baserriaren sepulturan obiratu zuten eta, garai hartan euskal baserrietan ohikoa zenez, bere seme nagusiari utzi zion etxea: «no testó -esaten du liburuak- por tener hecha donación de su hacienda a su hijo San Juan que se obligó a hacer sus exequias».

(más…)

Read Full Post »

Salía del debate de investidura cuando Gorka me espetó secamente: «¿Ya sabes lo de Manu?». «¿Lo de Manu?», le respondí extrañado. «¿Qué Manu?», añadí con alarma creciente. «El cocinero», me respondió de inmediato. «Lo han encontrado muerto en el local en el que iba a abrir el nuevo restaurante». La noticia, tan abrupa y súbita, me dejó turbado; lo reconozco. Y no pude dejar de darle vueltas al asunto durante el vuelo de regreso a Bilbao. No le había visto desde el verano, pero nada permitía augurar un desenlace tran trágico y repentino.

Manu era una especie de oasis gastronómico para los vascos que habitan en Madrid o frecuentamos la Villa y Corte. Un auténtico vocacional de la cocina, que disfrutaba viendo disfrutar a los comensales en torno a la mesa. Tenía tras de sí una biografía apasionada e inequívocamente volcada hacia lo culinario. Su entorno más genuino tenía dos frentes: el mercado -que cuidaba sobremanera para garantizar la calidad de la materia prima- y el fogón. Su atuendo habitual, el blanco que distingue a los cocineros. Y su máxima satisfacción, la sobremesa entre camaradas, ponderando las cualidades del menú y hablando interminablemente sobre Euskadi, que amaba y añoraba con delirio.

(más…)

Read Full Post »

Arin esaten da baina… hogeita hamabost urte ez dira aitaren batean igaroten. Hogeita hamabost urte luzetan hainbat eta hainbat gertakizun eta kontaera bildu ditu Bermeoko dantza taldeak. Hau bezelako post xume batean, urrundik ere ezin batu daitezkeen istorio-multzoak. Nik bakarrik, bestalde, ezin ditzaket denak batu, horietatik asko eta asko nire ostekoak direlako; alegia, nik talde utzi eta gerokoak direlako. Baina taldearen jaiotzaz zertxobait esan dezaket, bai. Hori bai. Orain esan ohi denez, ni ere, beste batzuekin batera, «bertan izan nintzelako».

Joan den larunbatean, Bermeoko kasinoak izan genuen ospakizun bazkarian

Bermeoko Institutoan sortu zen taldea. Instituto zaharrean. Teodoro Anasagasti bermeotar ospetsuak egindako eraikuntzan. Gure gurasoek deitzen ziotenez, «Nautiken«. Ikasketa-bidaia prestatzen genbiltzan batxilergoko seigarren mailako ikasleak, eta jaialdi bat antolatzea bururatu zitzaigun dirua biltzeko asmoarekin. Eta ekitaldien artean, euskal dantza saioa sartzea bururatu zitzaigun.

(más…)

Read Full Post »

Aspalditik entzuna nuen: leku zoragarria zela; benetan merezi duena; ikusi barik ezin utzi daiteen  horietakoa. Baina bete-betean aitortzen dut inguruetatik maiz-sarri ibili naizen arren, gaur arte ez naizela inoiz Urederra ibaiaren iturburuan egon. Lizarrako lurraldeak ondo ezagutzen ditut. Urbasa eta Andia mendizerraren iparraldea ere nahiko ondo. Baina bien bitartean dagoen barrutian oso gutxi ibili izan naiz. Irantzuko monastegian, inoizkotan, derrigorrezgo bisitatxo batean, eta ezer gutxi gehiago. Zorra neukan, bada, paraje hauekin.

Eta zor hori kitatzeko asmoarekin, zuzen-zuzenean jo dugu oraingoan Urederraren iturburura. Urederra ibiaia, Urbasako kare-harkaitz marduletan sortzen da, eta Lizarrako lur lehorretan zauri den Ega ibaian hiltzen da. Ega honek, berriz, Ebrora  jaurtitzen ditu bere urak.

(más…)

Read Full Post »

 
Erkoreka baserria Larraurin

Behin baino gehiagotan pentsatu izan dut nire aitaren ahaideen leinua Jata eta Sollube mendien inguruan garatu izan dela mendez mende. Genealogiak aztertzen ibili nintzen garaian -denok izaten dugu zaletasun hori gure bizitzako sasoiren batean- argi asko ikusi nuen hori. XVIII. eta XVII. mendetera arte luzatu ditzaket -kasu batzuetan gehiago, beste batzuetan gutxiago- enbor horretako zugaitz genealogikoaren adarrak. Eta denbora-epe horren baitan, Bizkaiko bi mendi horien artean kokatzen dira arbasoen jatorrizko leku guzti-guztiak: Larrauri, Meñaka, Bakio, Jatabe, Gatika, Bakio, San Pelaio, Arrieta, Errigoiti, Busturia, Mundaka, eta abar.

(más…)

Read Full Post »

Bizkaiko ezagunenetarikoa da Serantes mendia. Ez da -ez- altuera handikoa, baino nortasun nabarmeneko profila dauka. Bilboko portuaren ahoan kokatuta dago, itsasotik zein barrutik ikusgai. Errekaldearen industria-guneen eta Zierbenako lehen sektorearen arteko mugarria da Serantes. Arbolarik gabeko mendia. Eta kontrastez josia, jakina. Berdez jantzia, bai, baina garapen ekonomikoak ingurugiroan ireki dituen zauriez inguratua.

Igandeko eguraldi ederra aprobetxatu dugu Jokinek eta biok Serantes mendira ostera bat egiteko. PSEko Sozialistak Durangora deituta zeuden, urtean-urtean ospatzen duten larrosaren eguna dela eta, Zapatero sasoi bateko tronperrira etortzekoa zelako. Ez zen bada, egun egokia, Durangaldeko mendi eta harkaitzetara inguratzeko. Gure asmoen berri jakiterakoan, lagun batek galdetu digu ea sozialistak Durangaldeko esparru abertzalera hurbiltzearen trukean, guk, kontrara egitearren, euren zinezko inguruetara joateko asmoarekin erabaki ote genuen Serantes mendira joatea. «Ez» erantzun diegu. «Serantes mendia ere inguru abertzalean dago gaur egunean». Izan ere, Santurtziko alkatea, Rikardo Ituarte, jeltzalea da; azken lau urteetan gehiengo osoarekin herriari zerbitzu ederra egin dion alkatea, ganera. Eta beste aldean, sartaldean, Zierbena eta Abantoko alkateak ere, Marzelino Elorza eta Manu Tejada, jeltzaleak diran. Haatik, Serantera txangoan bagoaz, gogoa daukagulako da, eta inola ere ez sozialisten inguru naturala delako.

(más…)

Read Full Post »

Older Posts »