Feeds:
Entradas
Comentarios

Posts Tagged ‘Bizkaia’

Atzokoan ezinezko izan nuen arineketan egiteko deportibak janztea. Korrika aldia utzi, eta paseatzeari ekin nion; eta, benetan atsegin dut  hori, Bilboko toki batetik bestera joateko. Eguna eman nuen paseo artean, elkarrizketaz elkarrizketa: lehenengo eta behin Onda Vascan, eta gero Radio Popularren. Kanpainak bere azkenak eman zituen atzo, eta denbora topera aprobetxatu behar genuen. Holan egin genuen , lanez betetako eguna izan zen.

Egun benetan gogorra izan zen, Euskadin ibilitako 3.561 kilometro izan direlako, iparraldetik hegoaldera, mendebaldetik ekialdera , gure egitasmoaren berri emateko. Casillako pabilioian amaitu genuen, eta  ordu batzuk lehenago, kazetari batzuekin batera, gaueko kanpaina amaierako ekitaldirako xehetasun guztiak hitzartu genituen. Baina, hori kontua, geroko utziko dut…

Apurtxo bat lehenago, Mungian izan ginen kanpaina izugarri honen azken ekitaldia egiteko. Eta, haraino joan ginen Izaskun Uriagereka alkate andrearekin eta udalerriko jeltzaleekin egotera. Ez dakizue zein atsegina den hainbeste kilometro egin ondoren, hainbeste kanpaina ordu egin ondoren, jendeak halako maitasuna erakustea. Mungiak eguzki eta giro onarekin hartu gintuen, baina batez ere, mungiarren berotasunarekin. Eta honek, sentsazio ezin hobeak ematen dizkigu biharkoari begira.

Bermiotik hurbil nengoela, amaren etxean bazkaltzea pentsatu nuen. Ezinezkoa zoritzarrez. Hori bai, Bakiora joan nintzen, gaur Kolitzara eraman nauten mendi botak hartzera. Aukera izan nuen Bilbon familiarekin bazkaltzeko, eta horrela ere konpentsatu ahal izan nien kanpaina honetan kendu diedan denbora. Eta Instalatu egin dudan bulegotxoan, bart gaueko diskurtsoa praktikatu ahal izan nuen. Kanpainako garrantzitsuena zen.

Eta, zer esango dut nik atzokoaz! Gauza bakarra: eskerrik asko erraldoia zuoi guztioi. Eskerrik asko azken egunotan adierazi didazuen maitasunagatik, eskerrik asko zuen harreragatik. Botoa eskatzeko azken aukera zen, eta bikaina izan zen azken ekitaldia. Amaitutakoan, arnas hartu nuen lasai. Apurtxo bat erlaxatu. Gustura hartu nuen garagardoa. Orain, etxekoei ordaindu beharko diet kanpaina honetan beraiekin hartu dudan zorra. Gaur bertatik hasi naiz horretan.

Eta atzo, eskuan behar nuen nik beste kilometro ibili dituen hauteskunde programa.

No pude calzarme ayer las zapatillas para correr por la mañana. Cambié el footing por el paseo, una actividad física que me encanta realizar cuando me traslado de un punto a otro de Bilbao. Pasé la mañana entre paseos, de entrevista en entrevista: primero en Onda Vasca y después en Radio Popular. La campaña dio ayer sus últimos coletazos, y teniamos que aprovechar el tiempo al máximo. Lo hicimos: fue otro día agotador.

Y fue una jornada extenuante porque a la tarde cerrábamos un trayecto de 3.561 kilómetros por Euskadi, de norte a sur y de este a oeste, iniciado hace dos semanas para explicar nuestro programa. Lo hicimos en el pabellón de la Casilla, donde horas antes pudimos ultimar, acompañados por un grupo de periodistas, todos los detalles del acto de cierre de campaña de la noche. Pero dejémos este diario en este punto; luego les cuento cómo nos fue…

Porque antes estuvimos en Mungia para hacer el último acto de esta maratoniana campaña. Y hasta allí nos fuimos para participar en un  acto con la alcaldesa Izaskun Uriagereka y los muchos jeltzales que hay en ese municipio. No saben ustedes lo que reconforta que, pese a las ojeras que salen tras tantos kilómetros y tantas horas de campaña a cuestas, la gente nos muestre tantísimo afecto. Mungia nos recibió con sol y buen ambiente, pero sobre todo, con el cariño de sus gentes. Y esto último me da unas sensaciones buenísimas de cara al día de mañana.

Aprovechando que andaba cerca de Bermeo, tenía pensado pasar por casa de ama a comer. No pude, pero al menos llegué hasta Bakio para coger las botas de monte que me llevarán hoy a la cima del Kolitza. Lo que sí que pude fue comer con la familia en Bilbao, y así recompensarles de alguna forma todo el tiempo que me ha quitado la campaña. Y en el txoko del despacho que me he instalado pude ensayar el discurso de la gran cita de anoche. Era el más importante de campaña.

Y, ¡qué decir del acto de ayer! pues solo una cosa: un eskerrik asko mayúsculo para todos. Eskerrik asko por el cariño ofrecido y por todas y cada una de las muestras de afecto durante los últimos días. Era la última oportunidad para pedir el voto, y ayer despedimos la campaña por lo grande. Nada más terminar el acto pude resoplar de tranquilidad. Relajarme un poco tras tanto ajetero. Y tomar una cerveza a gusto después. Ahora toca compensar a la familia por la deuda que he adquirido durante esta campaña. Lo esto haciendo desde hoy mismo.

Ayer no podía faltar en mis manos el programa que ha recorrido tantos kilómetros como yo.

Read Full Post »

EAJ-PNV Euskadiren AldePertsona batzuek egunotan galdetu didate kanpaina aldian egiten ditugun diskurtsoez; guk geuk idazten ote ditugun, buruz ikasten ote ditugun, bat-batean hitz egiten ote dugun… Ba, zera….. Ohikoa da hitzaldiak eta diskurtsoak nire laguntzaile taldearekin egitea, hitz egite bakoitzaren ildo nagusiak erabakitzen ditugu, eta zertaz hitz egingo ote dudan. Baina, egia esan, gustuko dut  ondoan ditudan pertsonek helarazten dizkidan kontu txiki eta gertakariak  apuntatzen joatea. Orritxo txikitan idazten ditut eta ondorengo hitzaldietan sartzen ditut. Ah!  esaten dizkidaten txisteak ere sartzen ditut. Gauzak txarto daude, baina barre egiteko denboratxoa be atera behar da. Dena ezin dugu aurpegi serioz egin. Ekitaldi bakoitzaren aurretik, entsegu batzuk egiten ditut, behin eta berriz esaten ditut, denbora hartzen dut. Ozen egiten ditut. Ikusten nauenak  burutik jota nagoela pentsatuko du agian…

Eguna hasteko orduan, telebistako elkarrizketa izan nuen, zelan ez!. Kamera aurrean jarri baino lehen makilatzeko saioa tokatu zait; kanpaina honetan, zenbat krema, hauts eta ondoko jarri didaten! Ez dut gustura eramaten. Esan egin didate argiengatik egiten dutela, bestela zuriegi agertuko ginatekeelako. Hori bai, azala siku-siku jartzen zait. Eta eskerrak baten batek kentzeko gogoratzen didala, bestela  margoak kendu barik joango nintzateke…. Hura litzateke piura!

SudOuest, Iparraldeko egunkariarekin ere egin nuen beste elkarrizketa. Egunkaria frantses hizkuntzan egiten da , baina kazetariak polito egiten zuen gaztelaniaz; azkenean, euskaraz mintzatzen amaitu dugu, bion artean ondoen moldatzen ginelako. Eta hortik, bazkari arina, ez baitut oso gustuko gehiegi bazkaltzea  , arratsalde betea dudanean. Segidan joan naiz Radio Euskadira, Kongresurako Bizkaiko zerrenda buruen arteko eztabaidan parte hartzera. Beno, hori teorian, PSOEko eta PPko zerrenda buruak   ez baitira agertu, gutxi omen da euskal irrati publikoan agertzea. Dena den, gustura izan naiz Marcelino Oreja eta Javier Lasarte, penagarria da Eduardok nahiago izatea Patxi Lopezen ondoan Malagan Rubalcaba babestea. Eguna amaitzeko,  beste elkarrizketa bat  telebistan.  Ez diot azalari atsedenik ematen!

Algunas personas me han preguntado estos días sobre los discursos que hacemos en campaña, si los escribimos nosotros, si nos los aprendemos de memoria, si improvisamos… Les cuento. Generalmente preparo los temas de los discursos con mi equipo de asesores, decidiendo las líneas generales de cada intervención, en qué ámbitos vamos a incidir o de qué vamos a hablar. Pero, si les digo la verdad, me encanta ir apuntando las pequeñas historias y anécdotas que me hacen llegar las personas con las que hablo en el día a día. Las apunto en pequeñas cuartillas y las voy introduciendo en los discursos siguientes. ¡Ah! y también algunos chistes que me cuentan. Que, aunque las cosas estén difíciles, también hay que reservar unos momentos para reírnos. No todo van a ser caras serias, ¿no? Me gusta ensayar los discursos antes de cada acto, los recito una y otra vez, me gusta tomarme mi tiempo. Y en voz alta. Cualquiera que me vea va a pensar que he perdido un tornillo…

Empecé el día -¡cómo no!- con una entrevista en televisión. Antes de entrar en plató toca sesión de maquillaje, creo que me han embadurnado con cremas y polvos medio millar de veces esta campaña. Lo llevo fatal. Dicen que es por los focos, que si no uno sale muy blanco en antena… ¡Qué sé yo! Lo que sí sé es que la piel se seca mucho, muchísimo. Y menos mal que siempre hay alguien que me lo recuerda, porque si no, algún día seguro que me iría de los platós sin desmaquillar… ¡Menudo espectáculo!

También hice una entrevista con un periódico de Iparralde, SudOuest. Por teléfono. Aunque el diario es en francés y la periodista hablaba bastante bien castellano, al final hemos terminado hablando en euskera, que era como mejor nos entendíamos los dos. Y de ahí, un almuerzo ligero -especialmente frugal, no me gusta comer mucho cuando tengo una tarde con muchos compromisos- y a Radio Euskadi, donde teníamos un debate entre los cabezas de lista por Bizkaia al Congreso. En teoría, porque ni mi homólogo en el PSOE ni en el PP han considerado importante estar en la radio pública vasca. Aunque me ha encantado compartir micrófono con Marcelino Oreja y Javier Lasarte, es una pena que mi amigo Eduardo prefiera apoyar, junto a Patxi López, a Rubalcaba en Málaga a hacer llegar a sus vecinos sus puntos de vista. Terminé el día con otra entrevista en televisión. ¡Mi piel no da abasto!

Read Full Post »