Aspalditik entzuna nuen: leku zoragarria zela; benetan merezi duena; ikusi barik ezin utzi daiteen horietakoa. Baina bete-betean aitortzen dut inguruetatik maiz-sarri ibili naizen arren, gaur arte ez naizela inoiz Urederra ibaiaren iturburuan egon. Lizarrako lurraldeak ondo ezagutzen ditut. Urbasa eta Andia mendizerraren iparraldea ere nahiko ondo. Baina bien bitartean dagoen barrutian oso gutxi ibili izan naiz. Irantzuko monastegian, inoizkotan, derrigorrezgo bisitatxo batean, eta ezer gutxi gehiago. Zorra neukan, bada, paraje hauekin.
Eta zor hori kitatzeko asmoarekin, zuzen-zuzenean jo dugu oraingoan Urederraren iturburura. Urederra ibiaia, Urbasako kare-harkaitz marduletan sortzen da, eta Lizarrako lur lehorretan zauri den Ega ibaian hiltzen da. Ega honek, berriz, Ebrora jaurtitzen ditu bere urak.
Amezkoako Bakedano herritik hasten da garai batean Ubagoa (Ur-ahoa) izenez ezagutzen zen lekura daraman ibilbidea. Urbasa zeharkatuz, Lizarratik Olaztira doan bidean kokatuta dago Bakedano. Amezkoetan. Bakedanoko kaskotik Urederraren iturburura doan ibilaldia, ikusgarria da oso. Zugatzarte aberatsetatik abiatzen da bidea; pagoak, aretxak, haltzak, ezpelak eta beste asko ikus daitezke bertan. Baina harrigarriena, ibai jaioberriaren urek kare-harkaitzetatik igaroterakoan sortarazten duten kolore urdin bizian datza, zalantza barik. Gauka orijinala, benetan. Ikusgarria, bai, gauza ikusgarririk badago.
Parke natural gisa hartuta dago Urederraren iturburua, balio handiak dituelako: geologikoak, flora, fauna eta giza-ohiturei lotutakoak. Oso ondo zainduta daude inguruak eta eskertzekoa da, benetan, seinaleen ugaritasuna eta argitasuna.
Bai ederrak Euskal Herriaren naturak eskaintzen dituen paraje, zoko eta inguruabarrak.
Zer esanik ez,inoiz bertan izan garenak guztiz ados egotea zeuk esaten duzunarekin…….,naturak ez baita giza jabetzarik,ez dago giza semerik naturaren jabe bakarra denik.
Baina jakina,Urederraren jabe, baten bat izan ezkero,nafarrak gera,euskaldun izatea nafarra izatea baita,….eta guri euskaldunei dagokigu gure lurraldea zaintzea,kudeatzea,eta beste inor baino gehiago maitatzea.
Zeren eta maitasuna adierazteko,maite dugun hori bizi guztian eta azken arnasa agortu arte,gure Aitaren Etxea defendatzen dugun bezala defendatu beharra dugu.
El agua azul es preciosa y el sitio encantador.
Pero el «time current» no es ese, sino la conferencia de paz celebrada en San Sebastian..
La participación de Urkullu ha estado en consonancia con su sentido de estado y ha sido muy claro en trazar las lineas rojas para el fin de ETA.
No me cabe duda que se abren nuevos tiempos para que todos juntos podamos ver a esos asesinos en el lugar que merecen en el ámbito de la justicia, de la reparación y sobre todo de la historia.
La desligitimación histórica de ETA es un quehacer muy importante para el futuro, de forma que las nuevas generaciones puedan conocer que la barbarie también puede ser vencida.
Como ya vencimos al Grapo, el Gal, el Batallón Vasco-español, etc…
¡Amigos!
¡ETA por fin se rinde!
Efectivamente, coincidiendo con el final de la odiosa dictadura de Gadafi, han salido en Gara los tres patéticos de la chapela de siempre y han anunciado que cesan de forma definitiva su sanguinaria actividad terrorista.
¡Gran día para los demócratas, si señor!
¡Miguel Ángel Blanco, niño Fabio, Miguel Buesa, ya hemos ganado por fin! ¡Va por vosotros!
Todos estamos de acuerdo que hay que poner en valor a las víctimas del terrorismo de ETA.
Quiero abogar por otras víctimas que merecen nuestro reconocimiento, me refiero a los más de 250.000 vascos que tuvieron que dejar su Pais Vasco del alma y vivieron exiliados por culpa de la barbarie etarra.
Debemos ayudales a volver a su tierra o en su defecto a que puedan ejercer su derecho a voto en Euskadi.
¡Se lo debemos!
Le he estado escuchando por televisión. Por lo visto tiene mucha, mucha prisa para que antes del 20 N el gobierno de la nación haga un gesto a ETA.
Se que están muy apretados por BILDU pero esperaba más frialdad y menos cálculo electoral.
¡No debemos nada a ETA, y no hay gesto alguno que darle!.