Pertsona batzuek egunotan galdetu didate kanpaina aldian egiten ditugun diskurtsoez; guk geuk idazten ote ditugun, buruz ikasten ote ditugun, bat-batean hitz egiten ote dugun… Ba, zera….. Ohikoa da hitzaldiak eta diskurtsoak nire laguntzaile taldearekin egitea, hitz egite bakoitzaren ildo nagusiak erabakitzen ditugu, eta zertaz hitz egingo ote dudan. Baina, egia esan, gustuko dut ondoan ditudan pertsonek helarazten dizkidan kontu txiki eta gertakariak apuntatzen joatea. Orritxo txikitan idazten ditut eta ondorengo hitzaldietan sartzen ditut. Ah! esaten dizkidaten txisteak ere sartzen ditut. Gauzak txarto daude, baina barre egiteko denboratxoa be atera behar da. Dena ezin dugu aurpegi serioz egin. Ekitaldi bakoitzaren aurretik, entsegu batzuk egiten ditut, behin eta berriz esaten ditut, denbora hartzen dut. Ozen egiten ditut. Ikusten nauenak burutik jota nagoela pentsatuko du agian…
Eguna hasteko orduan, telebistako elkarrizketa izan nuen, zelan ez!. Kamera aurrean jarri baino lehen makilatzeko saioa tokatu zait; kanpaina honetan, zenbat krema, hauts eta ondoko jarri didaten! Ez dut gustura eramaten. Esan egin didate argiengatik egiten dutela, bestela zuriegi agertuko ginatekeelako. Hori bai, azala siku-siku jartzen zait. Eta eskerrak baten batek kentzeko gogoratzen didala, bestela margoak kendu barik joango nintzateke…. Hura litzateke piura!
SudOuest, Iparraldeko egunkariarekin ere egin nuen beste elkarrizketa. Egunkaria frantses hizkuntzan egiten da , baina kazetariak polito egiten zuen gaztelaniaz; azkenean, euskaraz mintzatzen amaitu dugu, bion artean ondoen moldatzen ginelako. Eta hortik, bazkari arina, ez baitut oso gustuko gehiegi bazkaltzea , arratsalde betea dudanean. Segidan joan naiz Radio Euskadira, Kongresurako Bizkaiko zerrenda buruen arteko eztabaidan parte hartzera. Beno, hori teorian, PSOEko eta PPko zerrenda buruak ez baitira agertu, gutxi omen da euskal irrati publikoan agertzea. Dena den, gustura izan naiz Marcelino Oreja eta Javier Lasarte, penagarria da Eduardok nahiago izatea Patxi Lopezen ondoan Malagan Rubalcaba babestea. Eguna amaitzeko, beste elkarrizketa bat telebistan. Ez diot azalari atsedenik ematen!
Algunas personas me han preguntado estos días sobre los discursos que hacemos en campaña, si los escribimos nosotros, si nos los aprendemos de memoria, si improvisamos… Les cuento. Generalmente preparo los temas de los discursos con mi equipo de asesores, decidiendo las líneas generales de cada intervención, en qué ámbitos vamos a incidir o de qué vamos a hablar. Pero, si les digo la verdad, me encanta ir apuntando las pequeñas historias y anécdotas que me hacen llegar las personas con las que hablo en el día a día. Las apunto en pequeñas cuartillas y las voy introduciendo en los discursos siguientes. ¡Ah! y también algunos chistes que me cuentan. Que, aunque las cosas estén difíciles, también hay que reservar unos momentos para reírnos. No todo van a ser caras serias, ¿no? Me gusta ensayar los discursos antes de cada acto, los recito una y otra vez, me gusta tomarme mi tiempo. Y en voz alta. Cualquiera que me vea va a pensar que he perdido un tornillo…
Empecé el día -¡cómo no!- con una entrevista en televisión. Antes de entrar en plató toca sesión de maquillaje, creo que me han embadurnado con cremas y polvos medio millar de veces esta campaña. Lo llevo fatal. Dicen que es por los focos, que si no uno sale muy blanco en antena… ¡Qué sé yo! Lo que sí sé es que la piel se seca mucho, muchísimo. Y menos mal que siempre hay alguien que me lo recuerda, porque si no, algún día seguro que me iría de los platós sin desmaquillar… ¡Menudo espectáculo!
También hice una entrevista con un periódico de Iparralde, SudOuest. Por teléfono. Aunque el diario es en francés y la periodista hablaba bastante bien castellano, al final hemos terminado hablando en euskera, que era como mejor nos entendíamos los dos. Y de ahí, un almuerzo ligero -especialmente frugal, no me gusta comer mucho cuando tengo una tarde con muchos compromisos- y a Radio Euskadi, donde teníamos un debate entre los cabezas de lista por Bizkaia al Congreso. En teoría, porque ni mi homólogo en el PSOE ni en el PP han considerado importante estar en la radio pública vasca. Aunque me ha encantado compartir micrófono con Marcelino Oreja y Javier Lasarte, es una pena que mi amigo Eduardo prefiera apoyar, junto a Patxi López, a Rubalcaba en Málaga a hacer llegar a sus vecinos sus puntos de vista. Terminé el día con otra entrevista en televisión. ¡Mi piel no da abasto!
¿Así que Francisco Javier va a terminar de monaguillo, eh? Je! Je!
Bueno, a lo mejor … cabe una posibilidad o circunstancia para justificar tanto viaje a Málaga, La Rioja,… ¿y si están haciendo campaña con el VOTO POR CORREO? ¿eh, Lehendakari?… Sin comentarios.
P.D: Para la regeneración de la piel nada como el Aloe – Vera puro (directamente de la planta) o en crema… pero no sé que os pasa a los chicos/hombres con las cremas… yo ya lo he dicho.
Esas pequenas anécdotas, ay.
Hay una familia interminable monárquica corrupta desginada por Franco Bahamonde al frente de nuestro Estado.
Hay un tribunal de excepción franquista vigente que llama a condenar por 9 años de cárcel por tartear con merengue alguien.
Hay 1 millón y medio de residentes en el exterior con pasaporte o ciudadanía del reino de Espańa y solo un 10 por ciento de ellos va a votar porque, entre otras cosas, lo de votar por correo debe de ser un proceso tan complicado que ríase Vd. de la burocracia kruschoviana de tan mala reputación.
Han metido 60 años de cárcel a un activiasta político vasco acusado de haber matado a alguien a pesar de que no hay pruebas de haberle matado.
Estas cosas no tienen importancia, no ha habido tiempo ni prioridad para modificarlas? Se trata de iir a Madrid a que en el BOE los espanoles usen Bizkaia en lugar de Vizcaya?
Y bueno puesta a dar remedios cutáneos… quizás pueda ayudar a algún transeunte del blog que otro lo siguiente… Se trata de los codos gastados… A veces, tan solo es necesario hidratarlo con cualquier crema o body-milk, el Aloe Vera también puede servir pero cuando empiezan a estar en carne viva nada como la clara de huevo (sin yema) batida a punto de nieve. La bates en un recipiente, la aplicas en la zona a «reparar» (tantas veces como se pueda, aplicarlo) y guardas el resto en el frigo (dura 3 días). Después hay que tirarlo.
Os aseguro que este remedio es tan bueno o mejor que el programa de Erkoreka.
Josu:
Zelako erretrato txarra ataratzu DEIAko argazkilarijek.
Obturazio abiadura jabon bidau eta ISO apurtxu bet ijen, ezta?
Suerte ona domekarako, Josu!!
http://www.deia.com/2011/11/18/politica/defender-lo-vasco-en-madrid-exige-tratar-la-crisis-ademas-del-reconocimiento-de-euskadi
Korrikolari
¡Vaya tres patas para una silla! El de la izquierda el poli bueno, el de la derecha el poli malo y el de en medio el comisario.
¡Error Donatien!
La agresión de tres cobardes nenazas a una mujer indefensa no es de recibo
Sin embargo estoy de acuerdo en que no se le impongan a esos cobardes maltratadores nueve años de cárcel.
Con una buena patada en sus orondos culos para sacarlos a la «rue» será suficiente.
Por cierto…¡marchando una de kepchup para Garitano!