Feeds:
Entradas
Comentarios

Archive for 10 de noviembre de 2011

Madriletik idazten dizuet bosteko eztabaida egingo den tokira sartu baino apurtxo bat lehenago. Espainiar Telebistako zuzendaritzaren harrera jaso ondoren, eta halakoetan egin ohi den   photocall-aren ostean , bakoitzari toki  pribatua eman digute kamera aurrean  jarri baino lehenago lasaitasun minutu batzuk izateko. Makilatu naute jadanik eta  azkenengo birpasatxoa egiten diet kuartiletan idatzi ditudan oharrak- orri neurri horrekin folioekin baino hobeto moldatzen naiz-. Orritxo horietan idatzi ditut ideia nagusiak, jadanik buruz dakizkidan arren. Bitxia izan daiteke, baina hainbeste urte ostean ere, urdaileko “ zirrara” hori sentitzen dut oraindik. Nerbioak dira, badakit; telebista aurrean adi egongo diren hiritarrei zor diedanak eta esan behar dudanak eragiten dizkidan nerbioak.

Orduak eman ditut aholkulari taldearekin eztabaida hau prestatzen. Lehenengo eta behin edukia, hori errazena da ondo zehaztutako egitasmoa dugulako. Euskadin pentsatua eta Euskadirentzat egina da eta ideiak argi baino argiagoak. Eta gero, moldea; hori konplikatuagoa da. Hainbeste saiakera egin ditut ispilu aurrean, eta kronometroa ere erosi dugu; denborak oso murriztuta daude eta ezinbestekoa da dagokiguna baino gehiago ez luzatzea.

Hala eta guztiz ere, eguneko agendarekin jarraitu nahi izan dut. Basaurin nuen hitzorduan baino ez dut huts egin- Madrilen jai da eta hegaldi gutxiago zegoen-, baina uste dut basauritarrek barkatzen jakingo dutela….. Elkarrizketa nuen lehen orduan Telecincon, antzinako Gordetegi  Frankotik hurbil.   Amaitzean, nire taldearekin egon naiz hitz egiten, pertsona bikainak denak. Eta, hurrengo ekitaldira arte denbora nuenez, ibilalditxoa egin dut itsas museoraino, burua apur batean lasaitzeko. Gozagarria izan da Abandoibarra hain jendetsu ikustea, paseoan, korrika, unibertsitatera zihoazen ikasleak… Egiatan, egunak lagundu egin duela horren zeru urdinarekin eta eguzkiko argia Iberdrola dorrean, paraninfoan eta liburutegian islatuta . Gozagarria benetan. Ekitaldiaren ostean , etxera itzultzeko juxtu-juxtu, maleta hartu eta aireportura; bazkaria hegaldian. Eta Kongresuan eztabaida prestatzeko asmoarekin sartu nahi genuenean, ezuztekoa! . Eraikina itxita. Almudenako ama birjinaren eguna… Poliziak bulegora lagundu behar izan gaitu, linterna eskuan, argiak eman gabe zeudelako. Minutu batzutan gaude antenan. Eta une honetan, zera aitortu nahi nizueke: ez aholkulari talderik ezta irudi kontuetarako aditurik ere. Gorbatak aukeratzeko orduan, emazteaz fidatzen nahiz ni.

Les escribo desde Madrid, apenas unos minutos antes de entrar en el plató en el que se realizará el debate a cinco. Tras ser recibidos por la dirección de Televisión Española y el correspondiente photocall, hemos entrado cada uno a nuestro camerino, donde todavía disponemos de unos minutos antes de salir a antena. Ya maquillado, doy el último repaso a las cuartillas –me arreglo mejor con ellas que con folios enteros– en las que he anotado las principales ideas, aunque ya me las sé prácticamente de memoria. Lo cierto es que, después de tantos años, todavía siento ese hormigueo en el estómago. Son nervios, lo sé; nervios por la responsabilidad con la ciudadanía que estará pendiente de la televisión y de lo que tenemos que decir.

He pasado muchas horas preparando este debate junto a mi equipo de asesores. Primero, el contenido, lo más fácil, porque tenemos un programa bien definido por y para Euskadi, y las ideas muy claras. Y luego la forma; eso ya es más complicado. He ensayado decenas de veces frente a un espejo y hasta hemos comprado un cronómetro; los tiempos están tan ajustados en estos programas que es imprescindible no enrollarse más de la cuenta.

Pese a todo, he querido seguir con mi agenda del día. Únicamente he tenido que faltar a mi cita con Basauri –es fiesta en Madrid y había menos vuelos–, pero creo que los basauritarras sabrán disculparme… Tenía una entrevista televisiva a primera hora en Telecinco, muy cerca del antiguo Depósito Franco. Al terminar me he quedado un rato charlando con el equipo, estupendas personas todas ellas. Y, como tenía tiempo hasta el siguiente acto, he querido dar un paseo hasta el museo marítimo para despejar un poco la cabeza. Ha sido una delicia ver a tanta gente por Abandoibarra paseando, corriendo, estudiantes que acudían a la universidad… El día acompañaba, con ese cielo azul y la luz del sol reflejándose en la torre Iberdrola, el paraninfo y la biblioteca. Una delicia. Después del acto, apenas me ha dado tiempo a volver a casa, recoger la maleta y poner rumbo al aeropuerto; el almuerzo, a bordo. Y, cuando hemos llegado al Congreso para terminar de preparar el debate, ¡sorpresa! El edificio cerrado. Ay, la Almudena… El policía nos ha tenido que acompañar al despacho, linterna en mano, porque ni siquiera estaban dadas las luces. En unos minutos estamos en antena. Una última confidencia: ni mi equipo de asesores ni expertos en imagen. Para elegir las corbatas, me fío de mi mujer.

Read Full Post »