Haserre eta erasokor dabiltza batzuk urte aldaketaren inguruko egunetan mendiz mendi ibili naizelako, baina ez dut horregatik gaur egindakoa ezkutuan izango. Ez horixe. Egun gogoangarria izan baitugu gaurko hau. Badakit, jakin ere, Bizkaiako mendien altueraren apaltasunari barre eginten agertuko zaizkidala batzuk, eta soinean ditudan jantziak zorrotz kritikatuz jardungo direla besteak. Eta bien bitartean, hirugarren batzuk, euskaldun asko eta askok, basoz baso ibiltari jarduteko joerea kritikatzen ariko direla, horrelako ohiturak, erromerietara joatearena bezalaxe, ohitura zahar babesgarriak baino, antzinakeria inozoak direla salatuz. Berdin zait. Egun ederrak iragan ditut, senditartekoez eta lagunez inguratuta, mendiko haizea finaren laguntzaz neuronak arnasatzen eta ideiak berritzen.
Harrobitik gorako bidean, lainoaz inguratuta.
Gorbeian egonda geunden. Komentatu nuen txango hori blog honetan. Baita Sollubekoa eta Jatara egin genituenak ere. Beraz, Anboto utzi dugu urtearen lehenbiziko domekarako. Anboto mendia, leku zoragarrian kokatuta egoteaz gain, esangura handikoa da euskaldunon sineskera eta sineskerien munduan. Han bizi omen da Mari. Lurraren ama.
Blog de Josu Erkoreka 